Τον Μάιο του 2022 θελήσαμε η Κωνσταντίνα και εγώ να πούμε με τον δικό μας τρόπο την ιστορία του Μυστρά αφηγούμενοι την ιστορική περίοδο από το χτίσιμο μέχρι την καταστροφή του μέσα σε μία μέρα και από τα μάτια ενός αετού που πετά ψηλά.
Η Λαψάτη είχε την ιδέα να αναπτύξουμε την ιστορία του Μυστρά και των ιστορικών γεγονότων του παρελθόντος σε μια στροφή της γης απέναντι στον Ήλιο και εγώ πήρα την ευθύνη να την εκφωνήσω μέσα από τα μάτια του αετού. Για να φτιάξουμε αυτό που ήθελε η ψυχή μας, δανειστήκαμε ήχους από τον σπουδαίο Έλληνα Σταμάτη Σπανουδάκη για να ενώσουμε με θεία μουσική του τα λόγια που γδέρνουν την ψυχή όσων είναι ικανοί να αντιλαμβάνονται υψηλότερες δονήσεις από αυτές της εποχής μας.
Πάντα πιστεύαμε η Κωνσταντίνα κι εγώ, ως δημιουργοί, πως οι Έλληνες είμαστε ικανοί να δημιουργούμε πολιτισμό και ιδέες μέσα από την νοητική παρακαταθήκη γης γλώσσας μας και πως ακόμη, χρέος μας είναι να είμαστε αντιγράψιμοι από τους άλλους λαούς.
Πρακτικά βέβαια οι νεοέλληνες είμαστε πρωταθλητές στο copy-paste φτηνών αντιλήψεων, άχρηστων πληροφοριών, αισθητικής χωρίς αρμονία και απαίδευτων αναθεμάτων που μας προσφέρονται ως μοναδικές αλήθειες. Γίναμε άσχημοι αδέλφια σ’ αυτή την πτωτική πορεία του Ελληνισμού ανά τους αιώνες…
Καμαρώνουμε με ατομική έπαρση για τα «όχι» και τις επαναστάσεις
που κάνουμε με ηλεκτρονικά ψηφίσματα του καναπέ ενώ στην πραγματικότητα όλη η ζωή μας είναι ένα φοβικό «ναι» στους περιορισμούς που μας επιβάλλουν. Πόσο ανόητος φαντάζει ο κομπασμός του τίποτα της ζωής μας που τον καμαρώνουμε σαν σπουδαία τήβεννο πάνω από ένα ασθενικό πλην υπέροχο σε δυνατότητες σώμα.
Λίγοι πάντα στην ιστορία κράτησαν Θερμοπύλες.
Λίγοι ξανά θα κρατήσουν τον Έλληνα Λόγο της μνήμης.
Αν έχουμε λίγο χρόνο ανάμεσα σε όσα κάνουμε, ας αφήσουμε να μας ακουμπήσει η αφήγηση της ιστορίας του Μυστρά. Μπορεί "κάτι" να ξυπνήσει μέσα μας. Εδώ και πολλά χρόνια λαμβάνουμε ανελλιπώς καθημερινά τα χάπια της κοινωνικής καταστολής που την ονομάζουμε κανονικότητα. Καταφέραμε η κοινωνία μας να αποκτήσει μια υποτονική υποτέλεια μέσω του φόβου και της ιδιωτείας των συμφερόντων.
Αν ξέραμε πόσο σπουδαίοι είμαστε και πως η ομορφιά βρίσκεται λίγα εκατοστά μακριά από τις φοβικές και άσχημες σκέψεις μας, θα είχαμε μια ακόμη παγκόσμια αναγέννηση. Κι αν είναι νά 'ρθει, αυτή η παγκόσμια αναγέννηση θα υπάρξει από αβόλευτους στην ιδιοτέλεια επιστήμονες, ρηξικέλευθους δημιουργούς που δεν αντιγράφουν τις ευκολίες τους, από απλούς ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να παρατηρούν τη ζωή, και από την αγάπη στο ωραίο και αγαθό που είναι κυριολεκτικά ο αντίποδας της ευτελούς καταναλωτικής απόλαυσης σε ψυχή και σώμα.
Καλή ακρόαση σε όσους μπορέσουν να μπουν πίσω από τις λέξεις και τα χρώματα που καταθέσαμε σε αυτή την ολιγόλεπτη ηχητική περιήγηση της ιστορίας.
Κ.Ζ
